Blogia
SAUDADE

Bad moon rising

Antes de la retahíla de frases inconexas (por lo menos eso parecerá para el que lo lea) con trasfondo de persona perdida os comento (como ya he hecho con anterioridad) que utilizo este espacio para "limpiarme" de cosas que de otra forma arderían en mis intestinos, si parecen duras no os asustéis por favor. Sinceramente a veces he pensado en desahogarme así en otro blog, para que éste no suene tanto a lluvia pero de momento no encuentro tiempo ni ganas.
Sin saber por donde empezar resumo, quizás tenga, desde hace no sé cuánto, la tristeza instalada dentro, echando raíces y creciendo lentamente sin que pueda hacer nada por evitarlo. Ponedle el nombre que queráis a esto, yo prefiero no darle ninguno. La cuestión es que no sé qué inventar para cortar por lo sano. Soy consciente de que desde fuera nadie puede hacer nada. Existen unas cuantas "medicinas" que utilizo como analgésico, con lo cual puede que hoy me levante mejor (con un proyecto que me ilusione) pero quizás en un par de días se me duerman las manos, intensos hormigueos avisando de que algo no va como tiene que ir.
No recuerdo cómo empezó todo, si lo desencadenó un hecho aislado o un conjunto de situaciones pero se ha convertido ya en una enredadera de esas que suben por las paredes de las antiguas casas de piedra, inútilmente lucho para evitar que crezca más porque está a punto de quitar la luz de las ventanas.
Miro hacia atrás (más de lo que debería) e interrogo a la persona que se parece a mi para saber si antes tenía más fuerza que ahora, quiero que me conteste que sí, que simplemente se trata de una longa noite de pedra de la que seguro voy a salir, pero de momento prefiere guardar un prudente silencio.

2 comentarios

Optimistic -

miña nai dobra coa man a punta dos talos das enredadeiras que están no muro da bodega. cubren toda a parede, pero miña nai dóbraas antes de que alcance as tellas. á parede non lle pasa nada, di, pero como se che meta unha por unha tella, revéntache o teito. ó mellor necesitas a alguén que dobre esas puntas por ti. eres nova, estás aínda a tempo :)

Duarte -

;-)