Eses pequenos detalles

Entre eles está o que acontece cada domingo ás 23:30 (hora á que sae o autobús Vigo-Madrid), meu pai lévame ata estación, diálogo de pai a filla con algunha recomendación, algunha anécdota, e o mellor: algún sorriso roubado á súa cara seria. Onte esbozou un deses, foi cando lle comentei que quería sentarme unha tarde ó seu carón para que me contase máis de todo que viviu no mar, díxome que para iso necesitaría moitísimo tempo, e sorriu. Subín ó autobús e él esperou alí ata que marchou, axitando a súa man. Ese pequeno e insignificante xesto emocióname sempre porque él é moi pouco dado a exteriorizar sentimentos e nese momento faino... xa non podo dicir que non me gustan as despedidas, esa SÍ.

3 comentarios

[Duarte - 13 de julio de 2005 - 19:42]

E que despóis digan por aí que ser pai é unha cousa calquera... Aproveita.

[out!! - 11 de julio de 2005 - 22:16]

y como dijo Gandalf en su despedida..

Bien, aquí, queridos amigos, a la orilla del Mar termina por fin nuestra comunidad en la Tierra Media. ¡Id en paz! No os diré: no lloréis; porque no todas las lágrimas son malas

[oUT!!! - 11 de julio de 2005 - 22:01]

Todo en esta vida es pasajero, pero no es fácil dejar que la vida pase frente a tus ojos sin que tu sepas que la estas desperdiciando en cosas inertes que solo te hacen creer que eres feliz sin preguntarte si lo eres.

Porque a veces vivimos tan esforzados por encontrar la gran felicidad que nos olvidamos de esas pequeñas alegrías que le dan sentido a nuestras vidas.