Lúa

Onte a noite (non sei que me pasa con esa parte do día, brotan os meus sentimentos con maior facilidade) voltei camiñando a casa contemplando a lúa chea, hinoptizada polo seu magnetismo. Pensaba que alguén nalgures estaría disfrutando da mesma vista e sentíndose engaiolado tamén, ¿dónde estás? Ainda non te atopei pero últimamente estoy tan cega que será mellor que sexas ti o que chegues ata min e me des esa aperta que tanto necesito para ter un pouquiño máis de ilusión cada mañá.

Nin sequera a luz da lúa pode facer desaparecer a "negra sombra" da miña soidade.